دوربینی

شیوع دوربینی (هیپروپی) از نزدیک بینی کمتر است. دوربینی معمولاً در حدود ۱+ تا ۴+ دیوپتر بوده و به ندرت به ۸ دیوپتر و بالاتر می‏ رسد. دوربینی وقتی ایجاد می‏ شود که یا چشم نسبت به انحنای قرنیه طول کمتری داشته و یا قرنیه نسبت به طول چشم انحنای کمتری دارد, در نتیجه نور وارده به چشم در پشت شبکیه متمرکز می ‏شود. در این حالت اشیای دور تار به نظر می ‏رسند و تصاویر نزدیک حتی بیشتر تار می‏ شوند. افراد جوان که دوربین هستند می ‏توانند با استفاده از قدرت متمرکزکننده عدسی چشم، تصویر را از پشت شبکیه به روی شبکیه بیاندازند و در نتیجه واضح ببینند. اما در دوربینی شدید یا سنین بالاتر این توانایی کاهش یافته و بیماران احتیاج به عینک مطالعه یا عینک دو دید دارند.با افزایش سن توانایی متمرکز کردن تصویر بر روی شبکیه کاهش می‏ یابد و به تدریج وابستگی چشم‏ های دوربین به عینک بیشتر می‏ شود و به شماره بالاتری نیاز پیدا می‏ کنند. معمولا در افراد دوربین نمره واقعی چشم بالاتر از عینک مورد استفاده آنها می‏ باشد. برای اصلاح دوربینی از عدسی های محدب استفاده می‏ شود که با علامت مثبت (+) تجویز می شوند. چشم از پشت این عینک ها درشت‏ تر به نظر می‏ رسد.اغلب بیماری دوربینی با جراحی فمتولیزیک کاملا درمان می‌شود.

نزدیک بینی

بیش از ۲۵% افراد جهان دچار درجاتی از نزدیک بینی هستند (تقریبا ۱۵ میلیون ایرانی). میوپی واژه پزشکی برای نزدیک بینی است. مهمترین علت نزدیک‏ بینی، حالت ارثی آن می‏ باشد. نزدیک بینی معمولا از اوایل دهه دوم زندگی شروع شده و با رشد اندازه چشم در طی بلوغ افزایش می‏ یابد و معمولا بعد از ۱۸ سالگی متوقف می‏ شود. تاکنون ثابت نشده است که مطالعه در سنین کودکی، مطالعه طولانی،  مطالعه در شب،  تماشای تلویزیون از نزدیک و یا استفاده از عینک نامناسب باعث ایجاد نزدیک بینی گردد.اگر قرنیه نسبت به اندازه چشم انحنای بیشتری داشته باشد یا اندازه چشم نسبت به انحنای قرنیه بیشتر از حد معمول باشد، نزدیک‏ بینی ایجاد می‏ گردد. درنتیجه نور وارده به چشم بصورت دقیق بر روی شبکیه متمرکز نمی‏ شود و وضوح تصاویر کاهش می‏ یابد. واژه نزدیک بینی بدین معناست که شما می توانید اشیای نزدیک را واضح ‏تر از اشیای دور ببینید. البته اشیای نزدیک در فاصله متناسب با نمره چشم واضح دیده می‏ شود. برای مثال فردی که دو نمره نزدیک بینی دارد، اشیا را در فاصله ۵۰ سانتی‏متری از چشم واضح می بینید. افرادی که کمتر از سه نمره نزدیک بینی دارند، این امتیاز را دارند که بدون عینک اشیای نزدیک را واضح می‏ بینند. بسیاری از افراد نزدیک‏ بین در هنگام مطالعه از عینک استفاده نمی‏ کنند. بیماری نزدیک بینی چشم اغلب با عمل فمتولیزیک چشم درمان می‌شود.

آستیگماتیسم

بسیاری از افراد به همراه نزدیک بینی درجاتی از آستیگماتیسم یا حالت بیضی بودن قرنیه را دارند. آستیگماتیسم وقتی ایجاد می‏ شود که قرنیه شبیه مقطعی از توپ بیس‏بال است تا توپ بسکتبال. در نتیجه تصاویر بدلیل انکسار نامساوی در قسمت‏ های مختلف قرنیه کاملاً بر روی شبکیه متمرکز نمی‏ شوند و تصاویر چه دور و چه نزدیک تار می‏ شوند. بنابراین افرادی که دچار درجات بالایی از آستیگماتیسم هستند نه تنها همانند افراد نزدیک‏ بین اشیای دور را تار می‏بینند، بلکه اشیای نزدیک را هم تار می‏ بینند.آستیگماتیسم بصورت زیر طبقه بندی می شود:

• آستیگماتیسم خفیف : کمتر از یک دیوپتر
• آستیگماتیسم متوسط : یک تا دو دیوپتر
• آستیگماتیسم شدید : دو تا سه دیوپتر
• آستیگماتیسم بسیار شدید : بیش از سه دیوپتر

آستیگماتیسم انواع مختلفی دارد و می ‏تواند به تنهایی، همراه با نزدیک بینی یا دوربینی وجود داشته باشد.

پیر چشمی

تعریف پیرچشمی در یک عبارت، چنین است: کاهش پیشرونده قدرت دید اجسام نزدیک، با افزایش سن.علائم و نشانه های پیر چشمی:

• ناتوانى در مطالعه کتاب، روزنامه، تلفن همراه و … از فاصله نزدیک
• احساس سردرد یا خستگى چشم در حین انجام کارهایى مانند نوشتن و خیاطى

تاکنون درمان قطعى براى این مشکل یافت نشده است و تنها راه مدیریت پیرچشمى، استفاده از عینک هایى با عدسى همگرا، براى استفاده در مواقع نیاز به دید نزدیک بوده است که به اصطلاح آن را عینک مطالعه مى نامند. هر کدام از مبتلایان به پیرچشمى، پس از مدتى خود را در محاصره ى کلکسیونى از انواع و اقسام عینک هاى مختلف دیده و بارها در مواقع نیاز عینک را همراه خود نمى بینند.